Mijn eerste herinneringen

Als ik ongeveer 18 jaar terug in de tijd ga, dan kan ik mij nog herinneren dat vrienden uit het dorp vaak langsreden met paard en wagen. Wat voor wagen dat is weet ik niet meer, maar de tinker die ervoor liep kan ik mij nog goed herinneren. Het was een mooi, niet al te groot, gevlekt paard. Het paard was mooi zwart met wit en de aftekeningen zijn vel in mijn herinneringen. Als ik vanuit de woonkamer paardenhoeven hoorde dan wilde ik daar altijd naar kijken. Ik weet niet wat mij trok, maar ik vond het fascinerend!

Toen ik bijna 4 jaar was reden ze weer eens langs. Dit keer stopte ze voor mijn huis en gingen ik en mijn moeder kijken. Ik weet nog goed dat ik een mooie, roze K3 handdoek had en dat die over het paard werd gelegd. Ik mocht er even op zitten. Wat vond ik dat gaaf! Het liefste zou ik er al vanaf dat moment nooit meer bij weg willen.

Wat ik mij nog meer kan herinneren is dat mijn moeder een vriendin had en ik vriendinnen was met haar dochter. Ookal zo een paardengek! Ze hadden een eigen shetlander in de tuin en ik kwam regelmatig langs om te helpen met verzorgen. De voskleurige shetlander heette Sjors. Hij was lief, maar ontzettend eigenwijs. Mijn vriendin en haar moeder hadden hem eens meegenomen naar mijn huis. In de achtertuin kon hij lekker gras eten. Ik weet nog wel dat ik hem bij zijn halster wilde pakken en Sjors met zijn eten bezig was. Hij was er niet weg te slaan, want toen ik hem bijna had beet hij mij. Rotpony! Dacht ik toen, maar al snel waren we weer vriendjes. 

In die tijd was de moeder van mijn vriendin vaak bij een stal te vinden waar ze dravers hadden. Bij die stal was ook een drafbaan en er stonden nog veel meer paarden. Ik mocht heel wat keren mee en het was er altijd heel gezellig!

Na een tijdje werd mijn vriendin te groot voor de shetlander en toen kwam er een pony. Als ik het mij goed herinner was het een bruine merrie. Ze heette Verena en was een echte kinder- en leerpony! Op haar heb ik echt leren rijden. De moeder van mijn vriendin gaf mij heel vaak les. Verena liep dan heel rustig aan de longeerlijn in stap, draf en heel soms in galop! Ik kreeg dan altijd houding- en zitles. Toen ik het ritme van Verena een beetje doorhad mocht ik ook stukjes losrijden en gingen we met begeleiding samen een rondje buiten door het dorp. 

Rond deze tijd begon ik ook bij een manege in de buurt. Manege 't sprongetje in Limmen! De manege had slechts 4 paardjes. Darla, een bonte pony, Ginny, een voskleurige pony, Lucky, een bruine grote pony en nog een paard die ik nooit echt gekend heb. Darla was mijn favoriet en de pony waarmee ik kon lezen en schrijven. Als ik aan mijn linkerteugel trok ging ze naar links en als ik aan mijn rechterteugel trok ging ze naar rechts. Ook als ik schopjes gaf met mijn benen dan ging ze braaf naar de draf, maar dat vond ik nog wel lastig hoor! Toen Darla voor mij geen uitdaging meer had mocht ik op Lucky rijden. Volgens mij heb ik daar ook maar één keer op gezeten, want deze pony was niet zo braaf! Hij ging niet zomaar naar links of rechts op teugelhulp en niet harder op beenhulp. Hij wilde altijd graag de andere kant op, maar toen hij ervandoor ging en ik met mijn zweep hem een tik gaf bokte hij mij eraf en ben ik met mijn rug tegen een ijzeren paal gevallen. De keren daarna mocht ik weer op Darla. En even als weetje; Darla was zwartbont! Net als die tinker die altijd voor mijn huis langsreed!

Ginny, groot paard, Lucky & Darla met mij erop!

Helaas ging de manege dicht en zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe manege. We zijn bij veel maneges langs geweest en enkele keren heb ik daar gereden. Manege de Meierij in Uitgeest, Hippisch Centrum Uitgeest, Manege Heemskerk, Manege Reuring op Stal in Castricum en Manege Groot in Egmond. Het langst heb ik bij Manege Reuring op stal gereden. In de lessen reed ik vaak op een witte grote shetlander Choco! Hij was net zo lief als Darla, maar had net even wat meer uitdaging. Ik kreeg ook regelmatig privéles met hem. Zo ook een keer galoples, waarbij ik er drie keer was afgevallen, omdat ik uit balans zat en Choco alvast de bocht wilde afsnijden. Wat hebben we hier later hard om kunnen lachen! Er waren namelijk videobeelden opgenomen! Ook reed ik steeds vaker op Frits, een bruine brave pony en soms op Jip (vosje) of Boeli (donkerbruine). Enkele keren ook weleens op andere pony's, maar ik had natuurlijk mijn voorkeuren. 

Omdat mijn ouders in die tijd gingen scheiden ben ik een korte periode gestopt met paardrijden, omdat het te duur was. Ik heb toen nog fanatiek gereden bij mijn vriendin die alweer een nieuwe pony kreeg, omdat ze wat meer van de pony wilde vragen. Een bruine merrie genaamd Amanda.

Toen de omstandigheden het weer toelieten ben ik weer bij een manege begonnen. Omdat Hippisch Centrum Uitgeest het goedkoopste was mocht ik daar lessen. Ik mocht daar altijd op een valkkleurige pony genaamd Peter. Hij was ontzettend lief en omdat ik nog weleens te laat kwam bleef hij gewoon in het midden van de bak op mij wachten! Wat een schatje! Ik leerde weer veel van hem en op een gegeven moment leerde ik niks meer bij. Ik mocht toen op een andere pony die wat 'moeilijker' zou zijn. Ik was toen net de galop weer aan het oppakken, maar was er niet op voorbereid dat deze donkerbruine er vandoor zou gaan. Ik verloor mijn evenwicht, mijn voet gleed door de stijgbeugel heen en hij heeft mij toen de hele bak door gesleurd. Ik wilde weer op een andere! Toen mocht ik op Summer! Een groot wit paard, wat lijkt op het paard van Sinterklaas! Ze was zo ontzettend braaf. Met haar durfde ik weer te galopperen. Ze gaf mij het vertrouwen weer terug. Ik groeide daarna hard en ik leerde er alle paarden en pony's rijden. Het was tijd voor wat nieuws. Ook deze manege ging sluiten en toen ben ik naar Manege Heemskerk gegaan. Hier gaven ze ook springlessen en dat vond ik geweldig!