MyFavouriteHorseLife: Vastgelopen?

Met Liberty maakte ik veel dingen mee. We maakten staprondes van 3,5 uur, maar hetzelfde rondje konden we ook in 1,5 uur afleggen! Na een tijdje waren we over elk stukje ruiterpad in de omgeving geweest en de langste rit die we gemaakt hebben was van Egmond naar Wijk aan Zee. Helemaal bij Wijk aan Zee zijn we niet gekomen. Bij Heemskerk zijn we het strand op gegaan en via het strand zijn we teruggereden naar Egmond. Dan zou je denken dat zo een rit leuk is, maar mijn vriendin was mee en we voelden ons echt verdwaald! Zelfs op het strand, omdat dit eindeloos leek te duren. De ritten gingen niet altijd over rozen. Zo zijn we ook twee keer flink hard gevallen. Vanuit volle rengalop over de paden. De pech dat er net een boomwortel uitstak en Liberty struikelde. Gelukkig is ze nooit op mij gevallen, en beide keren de mazzel gehad dat we alleen onze schouder gekneusd hadden. We zijn toen opgestaan, ik stapte weer op en in stap reden we weer naar huis. Heel voorzichtig!
Heel gaaf allemaal. We konden samen alles en ik wilde nog verder komen. Ik mocht mijzelf opgeven voor de TREC-training bij HS-Heiloo, de ponyclub uit de buurt. We liepen over een houten brug, racede onder de bamboestokken door, over de bezembak, door het labyrint, langs het poortje en over de boomstammen. Alleen de nagemaakte waterbak... Daar kreeg ik haar echt niet in. Ik wilde graag met haar meedoen aan de officiele wedstrijd, maar het bleek dat Liberty nog nooit geent was. De eigenaar wilde dit ook niet en dit maakte dat we niet verder konden komen samen. Zoveel meegemaakt, zoveel geleerd, maar hier hield het op. De ritjes waren niet meer uitdagend genoeg. De paarden waren braaf. Was er nou nog maar iets waar we aan konden werken. We begonnen met vrijheidsdressuur en wat parelli grondwerk oefeningen. Vrijheidsdressuur is gewoon niet helemaal mijn ding. De Jambette vind ik nog wel leuk en een mooie oefening voor de schouderspieren, maar verder dan dat kwam het eigenlijk niet. We reden al met touwhalster of neckrope door het duin en na wat oefeningen van parelli hielden de mogelijkheden op. Op het land mocht af en toe wel gereden worden, maar liever niet. Omdat de paarden vlak langs het duin stonden, was het met verkeer lastig om langs de weg te oefenen, dus er kwam een einde aan deze eindeloze avonturen.
In 2016 ben ik definitief gestopt met deze lieve en knappe hafjes en is mijn zoektocht naar een eigen paard begonnen.