Een eigen paard!

In 2016 is de zoektocht naar mijn eigen paard begonnen. Ik wist al vrij snel dat dit een koudbloed moest zijn. De massieve uitstraling heeft mij altijd getrokken. Ik vond Percherons heel gaaf of shires, maar omdat deze paarden nogal groot 'uitvallen' is een geschikte stal vinden heel lastig. Ik kwam toch weer terug bij de haflinger. Dit keer wilde ik wel een haflinger waarmee ik ook verder kon komen. Dus wedstrijden kan gaan rijden, of voor de kar, springen of recreatief buitenrijden. Ik ging op zoek naar een sporthaflinger. Het duurde niet lang voor ik een merrie tegen kwam die binnen mijn budget viel. Ik was nog maar net begonnen met sparen, maar kon me niet weerhouden om alvast te kijken. De merrie was ook nog maar 1 jaar oud en ik ben goed nagegaan of dat wel bij mij paste. Al snel wist ik dat ik uitdaging nodig heb, omdat het anders snel saai wordt voor mij. Het jongste paard die ik ooit in handen heb gehad was 3, dus een jaarling zou mij bieden wat ik wil. Veel ervaring met de allerjongste had ik nog niet, maar ik besloot diezelfde dag nog te gaan kijken.
Ik kwam aan bij een fokkerij, waar de eigenaren met trots de vader en moeder van de merrie lieten zien. Ik was onder de indruk hoe braaf de hengst door de bak liep, terwijl het landje ernaast een aantal merrie aan het scharrelen waren. Geen stap verkeerd, mooie bouw, betrouwbaar en goudeerlijk karakter. De moeder was ookal zo mooi, lief en gewoon perfect! Ik reed met de fokker mee naar het jaarling land van de merrie waar ze stond. Hij wees haar aan; dat is Amanda! Direct kwam ze naar mij toerennen. Ze liepen op een enorm land waar ze alle ruimte hadden, maar ze bleef bij me. Ze was heel mooi, lief en knap! JA! DIT IS HAAR! Dit moest gewoon mijn paard worden.
De fokker wilde dat als ik haar kocht, ik een deel meteen kon betalen en het andere deel over uiterlijk een maand. Omdat ik pas net begonnen was met sparen baalde ik dat dit niet kon doorgaan. Of toch? Ik vertelde over hoe ik erin stond en we hebben samen een dealtje kunnen maken. Amanda bleef nog wel twee maanden bij hun in de opfok, maar daarna mocht ik haar ophalen en dan had ik haar ook betaald.

9 Oktober 2016, ik weet het nog zo goed! Ik en een vriendin stapte op de trein naar Amsterdam, om daar vervolgens bij de paardentaxi in te stappen om haar op te halen. Het was een mooie dag. De zon scheen en de temperatuur was fris. We reden eerst naar de fokker, waar we een taartje aten met de fokker, zijn vrouw en de mensen van de paardentaxi. Ik en mijn vriendin mochten nog wat rondkijken bij de hengsten, de merries en de veulens. Daarna was het dan eindelijk tijd om Amanda op te halen. De fokker reed alvast vooruit om het halster om te doen en haar vast te houden. ze was zo braaf! de paardentaxi prepareerde de trailer en Amanda stond er binnen een paar seconden op! Zo braaf had ik nog nooit een paard de trailer op zien lopen!
Onderweg keken we mee met de camera. We konden haar dus de hele reis in de gaten houden. Toen we na ongeveer 2 uur aankwamen bij de pensionstal bij mij in de buurt begon het te regenen. We lieten ons niet door wat regen uit het veld slaan en hebben haar met de regen van de trailer gehaald. Amanda vond het zo spannend, dat ze de trailer zelfs uitsprong! Ze liep heel braaf mee naar haar box en was rustig. Mijn vriendin en ik besloten nog even bij haar te blijven. We gingen haar meteen uitgebreid poetsen, vlechten, etc.! Ze vond alle aandacht geweldig!
Eindelijk had ik mijn eigen paard!